Τόση παραφροσύνη.....

Εχω γνωρισει τοσο κοσμο. Κι ομως κανενας δεν ήταν άξιος αναφορας σ αυτο εδω το ιστολογιο. 'Η μηπως ήταν όλοι?.....

E.

Μια μέρα γνώρισα την Ε.

Brighton

Τρένο από Brighton-London, βράδυ, εγώ και η Ε. αράζουμε στο τρένο κουρασμένες από μια τέλεια μέρα στην θάλασσα... στις διπλανές θέσεις ένα ζευγάρι και ένας τύπος (ποδηλάτης, λόγω της ημέρας London to Brighton by bike) μιλάνε, εμείς κλασικά ακούμε τί λένε κάνοντας τις αδιάφορες διαβάζοντας περιοδικά!
Σε κάποια στιγμή η διπλανή συζήτηση γίνεται πολύ ενδιαφέρουσα καθώς η κοπέλα της παρέας λέει: "καλά δεν σου έχω πεί την ιστορία με το φίδι και το μωρό της φίλης μου?, είναι πολύ τραγική αλλά πρέπει να την ακούσεις, όποιος την ακούει έχει εφιάλτες για μήνες". Κοιταζόμαστε με Ε. και αμέσως στήνουμε αυτΙ. Η ιστορία έχει ως εξής (όπως την διηγείται η κοπέλα):
Η φίλη μου Κ. είχε μανία με τα φίδια, είχε στο σπίτι της ένα φίδι αρκετά χρόνια, είχε γίνει μέλος της οικογένειας, όταν έκανε τον Κ. το φίδι ξαφνικά σταμάτησε να τρώει (έτρωγε ένα ζωντανό ποντίκι κάθε 3 μήνες), είχε να φάει 6 μήνες. Το φίδι έμενε σε ένα κλουβί χωρίς καπάκι και μπορούσε όποτε ήθελε να βγαίνει και να κάνει βόλτες στο σπίτι, καθώς ήταν μέλος της οικογένειας, και τα βράδια έβγαινέ από το κλουβί και έκανε βόλτες γύρω από την κούνια του μωρού. Οι γόνεις του ήταν πολύ περήφανοι που το φίδι αγαπούσε και προστατεύε το καινούργιο μέλος της οικογένειας.
Μια μέρα έρχεται στο σπίτι ένας φίλος του ζευγαριού που τυχαίνει να είναι κτηνίατρος και τον ρωτάνε όλο περιέργεια: "Το φίδι έχει να φάει 8 μήνες, δεν είναι περίεργο? Αγαπάει όμως πολύ το μωρό, κάθε βράδυ κοιμάται μαζί του." και απλά ο γιατρός τους λέει οτι το φίδι δεν αγαπάει το μωρό, ούτε το προστατεύει αλλά ο λόγος που δεν τρώει τόσους μήνες είναι ότι προετοιμάζεται για να φάει το μωρό!!!!
είναι λέει κλασική αντίδραση φιδιού, να τρώει τα παιδιά του....!!!
Όπως καταλαβαίνεται φρικάρανε και το φίδι έφυγε από το σπίτι, το μωρό έμεινε.
Α.

Υ.Γ Απλά μετά από λίγες μέρες είδα αυτό σε ένα ελληνικό blog http://troktiko.blogspot.com/2009/07/2.html, με τίτλο: Πύθωνας έπνιξε κοριτσάκι!!!!

Ο υιος, ο πατήρ και το locket!

Εχθες καθόμασταν σε μια pub μέσα σε ένα σύννεφο τρελής διάθεσης και σκάει ένας μικρούλης να ζητήσει τσιγάρο από τη J.. Βλέπω το locket στο λαιμό του και τον ρωτάω αν ανοίγει και μου λέει 'ναι αλλά δεν κάνει' και αρχίσαμε όλοι 'και γιατί δεν κάνει δηλαδή, πες μας' και με το ζόρι ο καημενούλης μας είπε ότι αυτό είναι της κοπέλας του αλλά του αρέσει να το φοράει (σημειωτέον ότι ήταν τεράστιο και σε σχήμα καρδιάς!) και έχει μέσα δικές του φωτογραφίες, οπότε ντρέπεται να βλέπει ο κόσμος ότι έχει ένα locket με δικές του φωτογραφίες μέσα! Τελοσπάντων, χαζογελάσαμε εκεί λίγο, εστριψε το τσιγάρο του και έφυγε. Εμείς συνεχίσαμε να βρισκόμαστε στο συννεφάκι μας, συν την απόλαυση που μας προσέφερε αυτή η τυχαία συνάντηση.

Δύο λεπτά αργότερα έρχεται ένας μεσήλικας με γυαλάκι ηλίου και υφάκι Al Capone στο τραπέζι και ζητάει τσιγάρο από τη J. Περνάνε λίγα δεπτερόλεπτα μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι φοράει το ίδιο locket στο λαιμό!! Ήταν ο πατέρας του τύπου και δανείστηκε το locket του γιου του για να είναι πιο ευχάριστη μάλλον η τράκα!!!!

Ο τύπος στο γήπεδο του πανεπιστημίου...

Ή βασικά πόσο έχω μπερδευτεί με τη μουσική, τον ήλιο και τα ρέστα στα αγγλικά εδάφη..

Λοιπόν χθες είχε τόσο υπέροχη μέρα στο Λονδίνο, 25 βαθμούς και το απόγευμα βρέθηκα με τη Σ και τον Τ στο γρασίδι στο γήπεδο του πανεπιστημίου όπου είχαν αράξει όλοι, παρέες και μόνοι με μπύρες και χαζομάρες. Είχα μάλωσαν σαλέψει από τον ήλιο. Ένας τύπος καθόταν μόνος του και έπαιζε βιολί. Ήμουν σίγουρη ότι το τραγούδι οτι ήξερα το τραγούδι που έπαιζε. Σίγουρη σας λέω. Είχαμε ξαπλώσει εκεί στο γρασίδι και ταλαιπωρούσα το μυαλό μου που το ξέρω το τραγούδι, που το ξέρω.. Μήπως είναι Fleet Foxes, μήπως είναι κάτι παρόμοιο.. Σίγουρη πάντως ότι ήταν κάτι που μόνο εγώ ήξερα. Τελοσπάντων, πάω και ρωτάω πολύ δειλά και επιφυλακτικά ποιό είναι αυτό το τραγούδι που έπαιζε πριν και μου λέει με μια φυσικότητα... Μα, είναι το τραγούδι που κέρδισε τη Eurovision!

απελπισμένος από την κίνηση οδηγός στην Καλλιρόης!!!

Ένα ήσυχο συνηθισμένο απόγευμα στην Αθήνα. 

Κίνηση στους δρόμους, κορναρίσματα και κόκκινα φανάρια. 

Περιμένω λοιπόν να περάσω απέναντι, εγώ και άλλοι 15 ταλαιπωρημένοι πεζοί, αναμεσά μας και μια αλλοδαπή κυρία γύρω στα 40 που κρατάει στα χέρια της ένα κουταβάκι. 

Καθώς τα αυτοκίνητα περνάνε από μπροστά μας με βήμα σημειωτόν, ένας ετοιμόλογος οδηγός, κι αυτός γύρω στα 40, συμπαθητικός, λέει στην κυρία:

"Δεν το αφήνεις αυτό να με πάρεις εμένα καλύτερα?"

 Καλός,ε? 

Η κυρία πάντως(γιατί το έψαξα το θέμα) χαμογέλασε και μάλλον δεν την ενοχλησε καθόλου. 

Και πολύ το χάρηκα. 

Δεν είναι όλοι τόσο εκνευρισμένοι στους δρόμους της Αθήνας τελικά....

Ο Άστεγος στην London Bridge

Είναι ένας τυπάς λίγο πιο πέρα από το σταθμό, στο δρόμο δίπλα στο ποτάμι, λίγο ΄μετά από μια άθλια pub, τα wagamama και τα nandos. Για αρκετό καιρό τώρα περνάω από κει μετά τη δουλειά σχεδόν κάθε μέρα.
Κάθε φορά λέει στους περαστικούς (οι περισσότεροι απλά αγνοούν την ύπαρξή του, ή βλέπεις στο πρόσωπό τους να λάμπει μια αηδία): 'Have a niiiiiiiiiiiice evening', με το αααιιιιςςςς στο 'nice' ελαφρώς τραγουδιστό, κι η φωνή του αντιλαλεί σχεδόν σα γρατζουνισμένος δίσκος.
Δεν του έχω δώσει ποτέ λεφτά. Αλλά κάθε φορά που περνάω του λέω: 'You too mate' και μου λέει ευχαριστώ.