Ο Τυπάς με τα Ράστα στο Λόφο

Πηγαίνω πολλές φορές στο Hampstead Heath και απλά κάθομαι σε παγκάκια ή κάτω από δέντρα, καπνίζω και σκέφτομαι. Πρόσφατα, έχοντας γυρίσει από την Κορνουάλη, μετά από εκείνο το Σαββατοκύριακο του Κατακλυσμού που έζησε η Αγγλία, ανέβηκα στο λόφο και κοιτούσα το Λονδίνο. Ο ουρανός ήταν ένα σούρουπο αβεβαιότητας και σχιζοφρένειας. Από πάνω μου, καθαρός ουρανός και ένα αμυδρό αεράκι. Δύτικα και βόρεια, άσπρα, κλασσικά αγγλικά σύννεφα. Νότια και ανατολικά μαύρα, κατράμι σύννεφα, βροχή και χαλάζι. Η απόσταση πρέπει να ήταν μόνο μερικά χιλιόμετρα, μα είχαμε όλοι διαφορετικό κλίμα, διαφορετική εποχή. Σκέφτηκα πως είναι πολύ μικρό το μυαλό μου σε σύγκριση με τον ουρανό.
Καθώς κατέβαινα το λόφο, είδα ένα μαύρο τύπο που φορούσε απλά ρούχα και είχε στρώσει ένα ινδικό ριχτό δίπλα σε μια μικρή άσπρη κολώνα που όλοι ονομάζουν χαιδευτικά 'ταμπόν'. Τον κοίταξα γιατί είχε ένα μπαλόνι και από εκεί έπαιρνε ανάσα. 'Ενδιαφέρεσαι;' με ρώτησε. Του ζήτησα συγνώμη και μετά τον ρώτησα τί έκανε. 'Ασκήσεις αναπνοής πριν την προσευχή' μου απάντησε. 'Αυτή εδώ η κολώνα είναι η πέτρα της ελευθερίας της έκφρασης, γι'αυτό κάθομαι εδώ και προσεύχομαι στο θεό να μην πλημμυρίσει την Αγγλία. Αυτό θέλει να κάνει, θα δεις. Χρειάζομαι βοήθεια, θέλεις να συμβάλλεις; Είσαι χριστιανός;'
'Είμαι βαπτισμένος αλλά δεν πιστεύω, δυστυχώς' του απάντησα.
'Άρα ξέρεις τον θεό κι απλά δεν τον έχεις βρει. Δεν πειράζει. Θα προσευχηθώ να τον βρεις.'
'Ευχαριστώ πολύ' του είπα, κι ακούμπησα το χέρι μου στο στήθος, εκεί που είναι η καρδιά μου. 'Ελπίζω να σ'ακούσει' του ευχήθηκα φεύγοντας.
'Κι εγώ' είπε. 'Να είσαι καλά.'

Αλήθεια δεν πιστεύω. Αλλά την επόμενη μέρα, και για καμμιά-δυο μέρες μετά είχε ήλιο και λίγη ζεστασιά.

-Χ